Rolex, een van de oudste horlogemerken, maakt eigenzinnige en creatieve horloges, zo niet altijd. Ik ben er vast van overtuigd dat dit record niet alleen afkomstig is van de “omdat we kunnen” -benadering, maar van de “omdat we moeten” -benadering. Dit is een belangrijke vraag om over na te denken, niet alleen voor ons kijken naar liefhebbers, maar ook voor de concurrenten van Rolex.
Al te vaak zie ik hoe gemakkelijk het is om high-end uurwerken te beschouwen als de beproevingsgronden voor technische verfijning, technische capaciteiten en geïsoleerde productie-complexiteit. Creatieve horlogeontwerpen daarentegen hebben de neiging om het te nemen of te laten gaan dat bijna als irrelevant wordt beschouwd als er voldoende technisch belang is om de aandacht af te leiden van de verveling veroorzaakt door niet-creatieve voorstellingen.
Dat gezegd hebbende, ben ik er echt van overtuigd dat de mate waarin een merk creatief opwindend is voor ieder van ons horloge-liefhebbers van belang is – we praten er gewoon niet zo veel over als over prijzen, kijken naar de prestaties van bewegingen, of de controverses rond ontwerp elementen. Het vermogen van een merk om zichzelf af en toe minder serieus te nemen is een zeldzame en belangrijke traktatie. Als een merk niet relevant is in zijn ontwerp, zal het binnenkort ook op andere manieren irrelevant worden.
We moeten vasthouden aan het punt om deze nieuwe Daytona te bespreken en niet te veel van het onderwerp af te wijken, maar wat is een tot nadenken stemmende indien niet zo’n horloge van replica Rolex? Het doet me denken aan andere merken die ik erg waardeer en die ik eerder heb gehad: IWC en Jaeger-LeCoultre. Twee machtig geweldige merken met mooie fabrieken, een rijke geschiedenis en meer gevestigde horlogecollecties dan waar je een stokje voor zou kunnen steken … en kijk eens hoeveel minder tijd we onlangs hebben besteed aan het praten over deze twee.
Zij, en andere gevestigde merken zoals Blancpain en Breguet, genieten minder tijd in de schijnwerpers dan enkele jaren geleden. En hoewel ze kunnen overleven op luxe conglomeraatgeld en door emmers vol Reversos, vintage-geïnspireerde ‘nieuwigheden’ en de rest te verkopen, zou je het er niet mee eens zijn dat er vroeger zoveel meer geroezemoes was toen we charmante Master Compressors hadden, gek Extreme LAB’s, hightech Ingenieurs en dergelijke?
Natuurlijk hebben we misschien net dezelfde Reversos en klassieke IWC-piloten gekocht, maar we hebben moderne horloges die ons naar deze merken trekken, niet alleen ambassadeurs, partners en producten die exclusief in het verleden leven. Mijn punt is echter dat ze niet beperkt moeten blijven tot technische excellentie, maar zich ook moeten concentreren op moderne esthetiek.