replica

Waarom Rolex’ probleem met American Psycho dieper gaat dan een kettingzaag-zwaaiende maniak

De roman ontvouwt zich op een gestileerde, koude toon en onthult dat Bateman een seriemoordenaar, necrofiel en kannibaal is die zich af en toe voedt met de rottende ingewanden van zijn slachtoffers. Op een soundtrack van Huey Lewis and the News zijn de moorden van Bateman echt huiveringwekkend in hun verdorvenheid. Hij vermoordt een vijfjarige in een pinguïnhabitat in de Central Park Zoo en doet iets heel gemeens met een prostituee die hongerige ratten gebruikt. Kortom, dit is een zeer slechte kerel.
Natuurlijk helpt het dat de meeste mensen vertrouwd zijn met het personage beperkt tot deze film, een satirische zwarte komedie over de terminale oppervlakkigheid van het New York van de jaren tachtig. Maar de echte reden waarom Bateman een cultureel referentiepunt werd, was dat hij de eerste posterjongen werd voor een bepaalde vorm van mannelijk narcisme.replica horloges
“Is er een beetje Patrick Bateman in ons allemaal”, vraagt Mr. Porter in een artikel dat aansluit bij “American Psycho: The Musical”? Ze hadden het ook niet over zijn moordlustige neigingen. Toen het boek in 1991 werd uitgebracht, was Batemans portret van een Wall Street-bankier een van de eerste beeldbewuste mannelijke gezichten die mainstream werd. Bateman trainde fel (1.000 sit-ups per dag) en volgde religieus een huidverzorgingsregime in negen stappen. Hoewel zijn zelfzorgrituelen extreem overdreven waren, was wat ze toen lieten zien een zeldzaam voorbeeld van een man die serieus voor zijn uiterlijk wilde zorgen. Iedereen die door GQ of Men’s Health heeft gebladerd, weet dat het tegenwoordig niet alleen acceptabel is dat een man voor zichzelf zorgt, maar tot op zekere hoogte wordt het verwacht.
De meest voor de hand liggende manifestatie van dit alles is Batemans morbide obsessie met designermerken. Door het hele boek heen worden meer dan 36 kledingmerken genoemd – Armani alleen al wordt 57 keer genoemd. De kleding die door elk van de personages wordt gedragen, wordt voortdurend vermeld en gebruikt om het hondsdolle materialisme te rechtvaardigen van een cultuur waarin waarde afhankelijk is van oppervlakkige schijn. American Psycho is een kille verhandeling over warenfetisjisme. Het doet ons meteen denken aan Bateman’s horloge.
Dit moet natuurlijk nep Rolex zijn, een merk dat 26 keer in het boek wordt genoemd, het derde meest genoemde merk na Armani en Ralph Lauren. Meer specifiek, het is een Rolex Datejust 16013, een geweldige keuze voor de krijtstreeppols van een bankier uit de jaren 80.
Onlangs hebben tweekleurige horloges een soort opleving doorgemaakt. Onder invloed van nostalgie is hun inherente schittering verplaatst naar het speelse ironische rijk van vintage cool. Maar vergis je niet: ze zouden niet meer jaren ’80 kunnen zijn als ze een Walkman en Reebok Pumps droegen.
In het exterieurkleurenschema van de Datejust, omringt een gouden gecanneleerde lunette een prachtige brokaat wijzerplaat, die echte diepte en glans toevoegt. de Jubilee-band werkt ook goed voor Bateman, omdat hij stijlvoller is dan de standaard Oyster-band, een opvallend detail van eenmanskunst waar hij onvermijdelijk van zou genieten.
Het is echter bekend dat Rolex niet blij was met deze productpositionering. Ze gebruikten de invloed die slechts één van ’s werelds machtigste merken heeft om een manier te vinden om de naam van het merk uit de film te verwijderen. Er is een scène in het boek waar Bateman is met twee prostituees en hij zegt de zin: “Don’t touch the Rolex”. In de film moest de zin worden veranderd in “Raak dat horloge niet aan.”
Niets van dit alles is de schuld van Rolex. Veel merken raken verstrikt in negatieve associaties – je kunt je voorstellen hoe Burberry’s geruite hoed in de jaren negentig werd omarmd als het favoriete hoofddeksel van Britse voetbalhooligans. Het feit dat Rolex gouden replica horloges iconen zijn van opvallende consumptie, kan eerder een merksterkte zijn dan een zwakte. De openlijke aard van deze verklaring is misschien niet naar ieders smaak. Maar het laat zien hoe het merk onlosmakelijk verbonden is met de notie van modern succes.
Het probleem met de Datejust van Patrick Bateman is niet of het Rolex het favoriete horloge van seriemoordenaars zal maken. Het echte probleem is dat zijn rauwe sponsoring van het merk Rolex de logische keuze maakt voor de ultrahuurling en materialist. Dit mag dan de onvermijdelijke prijs zijn van het fenomenale succes van Rolex, maar zoals het oude gezegde luidt: zwaar is het hoofd dat de kroon draagt.